23 november 2010

Albatros


Hoog op de wolken loopt een blonde man over het frisgroene gras, langs licht glooiende heuvels en zoet geurende appelbomen. De lucht is stralend blauw. De zachte ochtendzon verwarmt zijn vriendelijke gezicht.
Hij draagt een grote tas met stokken, de een wat langer dan de ander. Zijn tas weegt niets. Hij zet hem neer, op twee uitklappende pootjes, vlak naast een kleine witte bal op de grond.
De man pakt een stok uit de tas, gaat naast het balletje staan, zwaait de stok naar achteren en slaat. Zijn grote lichaam beweegt met de soepelheid van een jonge panter.
Met een metaalachtige tik raakt de stok het kleine balletje, dat met een prachtige hoge boog door de lucht vliegt, tot bijna uit het zicht. In de verte staat een kleine vlag in de grond geprikt. Het balletje landt er vlakbij, op het kort geschoren gras.
De vriendelijke man pakt zijn tas, die niets weegt, en wandelt tevreden en rustig richting de vlag. Zijn grijsblauwe ogen glanzen van geluk. Hij is 45 jaar, voor altijd. Vanuit de heuvels slaat een grote witte vogel zijn vleugels uit en stijgt op over het prachtige land.

Dag Jort. Wacht op ons. Het volgende rondje samen lopen we op de wolken.

Vandaag was de crematie van mijn jongste broertje. Ik heb bovenstaand verhaal gelezen, want ik hoop van harte dat ik hem ooit weer zie. Ondertussen worstel ik met mijn geloof.

4 opmerkingen:

  1. Heftig man! Heel veel sterkte en geloof me dat geworstel hoort erbij! Bart

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik schrok, wilde weten(..) Vond je intense beleving. Dank voor het delen. Jort was prachtig. Ton

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vanaf de zijlijn heb ik als oud ANWB Golf collega meegeleefd met jullie situatie. Helaas weet ook ik wat het is om een dierbare te zien lijden aan die rotzieke! Ik heb bijna 5 jaar lang lol met Jort gehad en vreselijk veel gelachen, wat kon hij grinniken... Maar ook de minder makkelijke momenten van het werk hebben we gedeeld. Marc, wat heb je dit prachtig geschreven en wat zou je broertje trots op je zijn! Ik ga de eerste afslag van de eerste wedstrijd van mijn nieuwe golfclub opdragen aan Jort...hopelijk kijkt hij dan van boven even mee! Ik wens Sjoukje en de familie heel veel kracht en sterkte toe bij dit enorme verlies.

    Karin van der Boon

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb Jort's albatros op Gut Heckenhof met hem mogen meebeleven. Janet en ik waren zijn markers. Aanvankelijk ongeloof leidt langzaam tot hoop en daarna geloof en tenslotte overtuiging als je de pal in de cup vindt. Zo gaat het niet altijd met geloof. Het kan ook andersom gaan en blijft soms hangen in twijfel.
    Albert Meijerink, voorzitter WECO ANWB Golf

    BeantwoordenVerwijderen